Yeni yayınlanan bir rapor, Avrupa’da tekstil geri dönüşümüne geçişin sürdürülebilirlik açısından bir nimet olabileceğini gösteriyor

Polyester tekstil ürünlerinin daha fazla geri dönüştürülmesine yönelik önemli bir hareketin sosyal ve çevresel sürdürülebilirliği büyük ölçüde etkileyebileceği ancak hükümet reformları olmadan başarılı olamayacağı belirtiliyor.

İkinci el giysilerden kaynaklanan çevre kirliliği ciddi bir risk oluştururken, yeraltı suyunda, toprakta ve hatta yağmurda endişe verici mikroplastik artışı söz konusu. Sorunun küresel tekstil sektörü için görünürdeki muazzam kapsamına rağmen, daha güçlü bir geri dönüşüm ekosistemi, çözümün bileşeni olabilir.

Geri dönüşüm teknolojileri gelişse de prosedür henüz pahalı ve geri dönüştürülmüş polyester 2,6 kat pahalı durumda. Dünya tekstil sektöründe kullanılan 125 milyon ton doğal ve sentetik elyaftan %1’inden azı geri dönüştürülmüş kaynaklardan tedarik ediliyor.

Eğer hükümetler ve sektör geri dönüştürülmüş ve saf polyester arasındaki fiyat farkını kapatabilirse, Avrupa 2035 yılına kadar tekstilden tekstile polyester geri dönüşümü 10 kat arttırabilir. Fakat bunun için yeni çöp ayırma prosedürleri ve sıkı kontroller gerekiyor.

Depolimerizasyon veya bir polimerin daha temel (monomerik) bileşenlerine ayrılması, polyesterin geri dönüştürülmesinde önemli bir adım olup, daha sonra bu "geri kazanılmış" monomerleri yeni malzemeler yaratmak için yeniden kullanmak mümkün. Depolimerizasyon, harmanlanmış, renkli veya bozulmuş tekstil atıklarını işleyebilir ve geri dönüştürülmesi en zor malzemeler için bile uygun olan polyester kimyasal geri dönüşümü için tercih edilen teknoloji yoludur.

2035 yılına gelindiğinde, Avrupa'da depolimerizasyon yoluyla üretilen geri dönüştürülmüş polyester miktarı, 2028 öncesinde tahmin edilen 30.000 tondan yaklaşık on katına çıkarak yıllık 300.000 tona ulaşabilir.

Depolimerizasyon diğer geri dönüşüm yöntemlerinden daha etkili olup, saf polimerlerin üretiminden önemli ölçüde daha az emisyon üretir.

Raporda bu engelleri aşmak için Genişletilmiş Üretici Sorumluluğu – EPR sisteminin önemi vurgulanırken, bu durum, Avrupa tekstil perakendecilerini ürün toplama, ayırma ve geri dönüştürme maliyetlerini karşılayama zorlayacak.

2028'e kadar ton başına yaklaşık 284 ABD doları tutarında bir EPR ücretinin, 2035'e kadar 374 ABD dolarına çıkacağı öne sürülürken, yeni ürünlerin geri dönüştürülmüş malzemeler kullanmasını zorunlu kılmak ve tekstil atıklarının ticareti için daha kesin düzenlemeler oluşturmak gibi diğer adımlar da oldukça faydalı olabilir.